Szensztat (używana w naszym kraju spolszczona nazwa własna dla Wspólnoty, która wywodzi się z Schönstatt w Niemczech) to Ruch Katolicki, którego celem jest wypełnianie Ewangelii Jezusa Chrystusa w charakterystyczny sposób. Jego historia i dostrzegalne owoce wspierają pogląd, że jest to szczególna inicjatywa Boga. Aby zrozumieć Szensztat, należy dostrzec w nim ruch odnowy dla Kościoła, miejsce oddziaływania łaski i szczególną duchowość w żywą w Kościele Katolickim.

 

1. Jako ruch odnowy w Kościele Katolickim, Szensztat działa, aby pomóc odnowić Kościół i społeczeństwo w duchu Ewangelii. Odnowa ma na celu ponownie połączyć wiarę z życiem codziennym, w szczególności poprzez wyrażenie głębokiej miłości do Maryi, Matki Bożej. Ten międzynarodowy ruch jest obecny na wszystkich kontynentach i ma członków wywodzących się ze wszystkich stanów Kościoła. Jest to duchowa rodzina, która mieści w sobie wiele odgałęzień i społeczności połączonych w jedną Wspólnotę Szensztacką.

 

2. Jako miejsce oddziaływania łaski, Szensztat dotknął życia milionów ludzi. Sanktuarium Szensztackie jest duchowym domem i centrum życia tego ruchu. Sanktuarium jest poświęcone Maryi jako Matce Bożej Trzykroć Przedziwnej - Zwycięskiej Królowej. Poza pierwotnym Sanktuarium na terenie Niemiec istnieje obecnie ponad 160 filialnych sanktuariów na całym świecie, gdzie ludzie zbierają się na modlitwę, czerpią odnowę i inspirację.

 

3. Jako szczególna duchowość w Kościele, Szensztat przyczynia się do wzrostu w świętości mężczyzn i kobiet. Jego charakterystyczne cechy umożliwiły łatwość adaptacji do życia w wierze, w naszych współczesnych czasach. Sprzyja osobistej relacji z Bogiem, Maryją i bliźnim. Jako narzędzie kształtowania duchowości sprawia, że ​​naśladowanie Chrystusa jest bardziej realne i zgodne z wolą Bożą. Uzdalnia człowieka do czynienia praktycznych kroków ku rozwojowi wiary, nadziei i miłości.

 

Nazwa Szensztat pojawiła się już w 1143 roku jako „piękne miejsce”. W średniowieczu został tu założony klasztor augustianek z bazyliką poświęconą Maryi – Naszej Ukochanej Pani. Dzisiaj pozostałością tej fundacji jest tylko jedna wieża. Do klasztoru należała kaplica cmentarna, pierwszy raz wspomniana w r. 1319. Wiele razy była niszczona, ale zawsze odbudowywana. Kaplica była poświęcona Świętemu Michałowi Archaniołowi. Od roku 1914 ta właśnie kaplica jest kapliczką z Szensztatu.

 

W roku 1901 teren przejęli Księża Pallotyni, którzy następnie przenieśli do Szensztatu część szkoły misyjnej z Ehrenbreinstein. Na początku roku 1911 zbudowany został nowy dom studiów, dzisiejsza Wyższa Szkoła Teologiczna, a w roku 1912 wszyscy uczniowie z Ehrenbreinstein zostali przeniesieni do Szensztatu.

 

Wraz z powołaniem Ojca Józefa Kentenicha na stanowisko ojca duchownego, rozpoczyna się nowy rozdział w historii Szensztatu. Swoją ideę przewodnią w wychowaniu młodych zawarł on w słowach: „pod opieką Maryi chcemy się uczyć, wychowywać i kształtować mocne, wolne, kapłańskie charaktery”. Powstaje Związek Misyjny, następnie Kongregacja Mariańska i w końcu Szensztat jako miejsce łask i Ruch Apostolski. Szensztat nie jest miejscem objawień maryjnych. Ojciec Kentenich – wierząc w Bożą Opatrzność i rozpoznając znaki czasu – rozeznał jednak wolę Matki Bożej, która chciała powstania tego miejsca łask.

 

18 października 1914 roku w odnowionej kaplicy św. Michała wygłosił Ojciec Kentenich ważny wykład, nazwany później Aktem Założycielskim Szensztatu. W nim przedstawił młodym członkom Kongregacji Mariańskiej swoje pełne wiary przekonanie, że Matka Boża chce przekształcić tę kapliczkę w miejsce łask i miejsce pielgrzymkowe oraz zawrzeć ze wszystkimi Przymierze Miłości.

 

Szensztat nie posiadał obrazu Maryi aż do roku 1915. Wtedy to jeden z nauczycieli w szkole misyjnej – ojciec Huggle, dał uczniom litograf Madonny z Dzieciątkiem w ośmiokątnej ramce. Ojciec Huggle znał duchowe potrzeby uczniów, dlatego kiedy zobaczył ten obraz w sklepie, zakupił go i podarował chłopcom.

 

Obraz został umieszczony w Sanktuarium 19 Kwietnia 1915, krótko po tym wydarzeniu nadano mu tytuł „Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej”. Obraz ten był bardzo powszechny w tamtym okresie, znany pod nazwą Refugium Peccatorum (Ucieczka grzeszników). Został on namalowany przez Luigiego Crosio, portrecisty z Turynu. W 1960 roku, oryginalny obraz (prototyp dla wszystkich wydruków) oraz prawa autorskie zostały zakupione przez Szensztat. W naszej Parafii istnieje jeden krąg piętnastu rodzin kultywujących duchowość szensztacką.

 

Opracowane z wykorzystaniem materiałów Ruchu Szensztackiego w Polsce.